ประวัติอำเภอบัวเชด 
พื้นที่อำเภอบัวเชด เดิมเป็นท้องที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์ แต่มีประชากรอาศัยอยู่น้อยเนื่องจากเป็นป่าและการคมนาคมไม่สะดวกประมาณ ปี พ.ศ. 2430 มีราษฎรประมาณ 5 ครัวเรือน มีผู้นำครอบครัวคือ นายบัว ภรรยา ชื่อ นางเชด จึงเรียกชื่อในระยะแรกว่าบ้านตาบัวยายเชด เป็นที่มาของบ้านบัวเชด อยู่ในการปกครองของตำบลดม อำเภอสังขะ ต่อมาอำเภอสังขะได้แยกตำบลดมออกไปตั้งเป็นตำบลบัวเชด
ปี พ.ศ. 2460 ได้แยกตำบลบัวเชดออกไปตั้งเป็นตำบลสะเดา
ปี พ.ศ. 2511 แยกตำบลบัวเชดออกไปตั้งเป็นตำบลจรัส
ปี พ.ศ. 2521 กระทรวงมหาดไทย ประกาศแบ่งเขตการปกครอง อำเภอสังขะ ตั้งเป็นกิ่ง
อำเภอบัวเชด ประกอบด้วย 3 ตำบลคือ ตำบลบัวเชด ตำบลสะเดา และ
ตำบลจรัส ประกอบด้วย 32 หมู่บ้าน โยตั้งที่ว่าการอำเภอชั่วคราวที่บ้านตาปิม
ตำบลบัวเชด โดยอาศัยฐาน มว.ตชด.305 เป็นที่ทำการ
ปี พ.ศ. 2527 กิ่งอำเภอบัวเชดได้รับการยกฐานะเป็นอำเภอบัวเชด
สภาพทางภูมิศาสตร์
อำเภอบัวเชดตั้งอยู่ทิศตะวันออกเฉียงใต้ของจังหวัดสุรินทร์โดยมีอาณาเขตติดต่อ ดังนี้
ทิศเหนือ ติดต่อเขตตำบลพระแก้ว อำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์
ทิศใต้ ติดต่อกับประเทศกัมพูชา
ทิศตะวันออก ติดต่อกับตำบลละลม อำเภอภูสิงห์ จังหวัดศรีสะเกษ
ทิศตะวันตก ติดต่อกับตำบลดม อำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์
ลักษณะภูมิประเทศ
อำเภอบัวเชดมีเนื้อที่ประมาณ 479 ตารางกิโลเมตร อยู่ห่างจากจังหวัดสุรินทร์ประมาณ 70 กิโลเมตร พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูงสลับกับภูเขา ด้านทิศใต้บริเวณชายแดนไทย – กัมพูชา มีความลาดเทจากทิศใต้ไปทิศเหนือ เป็นแหล่งต้นน้ำไหลผ่านเหมาะแก่การเพาะปลูกพืชไร่ ภูมิอากาศ ฝนตกชุกระหว่างเดือนกรกฎาคม – กันยายน อากาศค่อนข้างหนาวเดือนพฤศจิกายน – ธันวาคม เดือนมีนาคม – พฤษภาคม อากาศร้อนจัดและมักประสบปัญหาฝนทิ้งช่วง ทำให้เป็นปัญหาในการเพาะปลูก
ประชากรและการปกครอง
แบ่งเขตการปกครองเป็น 6 ตำบล 68 หมู่บ้าน 6872 หลังคาเรือน เทศบาล 1 แห่ง องค์การบริหารส่วนตำบล 6 แห่ง ประชากรทั้งหมด 37,728 คน ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ มีอาชีพเกษตรกรรมและรับจ้าง ส่วนภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร นอกจากภาษาไทยแล้วจะเป็นภาษาท้องถิ่นคือเขมรสุรินทร์ ภาษลาว และส่วย วัฒนธรรมมีความหลากหลายตามกลุ่มภาษาที่ใช้
การคมนาคม
เส้นทางการคมนาคมระหว่างจังหวัดและอำเภอเป็นทางลาดยางโดยใช้ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2077 สามารถสัญจรได้สะดวกตลอดปี
